Ο κεραμικός διάκοσμος είναι λιτός και περιορίζεται μόνο στα τμήματα πού θέλει ιδιαίτερα να τονίσει ο τεχνίτης. Εκτός από την οδοντωτή ταινία πού περιτρέχει τις κορυφές των τοίχων και σχηματίζει γείσο κάτω από τις άκρες των κεραμιδιών, πλίνθινα κοσμήματα υπάρχουν στην κόγχη του Ιερού και τα τυφλά αψιδώματα, ενώ στη δυτική πλευρά δεν είναι γνωστό τί υπήρχε, γιατί μετά την προσθήκη του νάρθηκα η όψη αυτή επιχρίστηκε για να τοιχογραφηθεί. Στην κόγχη του Ιερού μια οδοντωτή ταινία περιβάλλει εξωτερικά τα ημικύκλια του δίλοβου παραθύρου ως τη γένεση των λοβών και συνεχίζεται οριζόντια ως τις άκρες της κόγχης, ενώ ανάμεσα στο παράθυρο και το γείσο, κάτω από τη στέγη, υπάρχει μια πλατιά ταινία με ψαροκόκαλο, πού αρχίζει από ένα ρόμβο στο μέσο της κόγχης και με διεύθυνση προς τις άκρες περιτρέχει ολόκληρο το επάνω τμήμα της αψίδας. Στα τυφλά αψιδώματα, επίσης οδοντωτή ταινία περιβάλλει τα δίλοβα παράθυρα – εδώ ως την ποδιά τους – και συνεχίζεται οριζόντια ως τις άκρες των αψιδωμάτων, ενώ μια μικρή παρόμοια ταινία επιστέφει την κορυφή των τυμπάνων.

Η είσοδος που ανοιγόταν στη δυτική πλευρά σήμερα δεν υπάρχει, αλλά με βάση τα μαρμάρινα περιθυρώματα που βρίσκονται εντειχισμένα στο ανατολικό άκρο του βόρειου τοίχου του νάρθηκα και πλαισιώνουν μια νεώτερη τοιχογραφία της Παναγίας ξέρουμε ότι το άνοιγμά της ήταν 1.08 μ. Στην κόγχη του Ιερού υπάρχει ένα δίλοβο παράθυρο, ενώ άλλα δύο παρόμοια παράθυρα, πάρισα, βρίσκονται υψηλά στα τύμπανα των τυφλών αψιδωμάτων και φωτίζουν τον κεντρικό χώρο του εσωτερικού. Κάτω από τα δύο αυτά παράθυρα κατά το κτίσιμο είχαν κατασκευάσει από ένα τοξωτο άνοιγμα, αλλά φαίνεται πώς τα έκλεισαν αμέσως για να μη μειώσουν πιθανόν την επιφάνεια για την τοιχογράφηση.

Από τη γλυπτική διακόσμηση βρίσκονται στην αρχική τους θέση οι διαχωριστικοί κιονίσκοι με τα κιονόκρανά τους στα παράθυρα των αψιδωμάτων και ολόκληρο σχεδόν το τέμπλο. Αυτό αποτελείται από ένα λοξότμητο επιστύλιο με τραπεζιοειδή τομή, που στηρίζεται σε τέσσερις κίονες τετράπλευρους στο κάτω μέρος και οκτάπλευρους επάνω. Οι κίονες φέρουν συμφυή τεκτονικά κιονόκρανα, οκτάπλευρα στη βάση και τετράγωνα στην κορυφή τους. Οι δύο κεντρικοί έχουν στις πλάγιες πλευρές που βλέπουν προς την Ωραία Πύλη δύο συμφυείς χαμηλούς παραστάτες που απολήγουν σε σφαίρα – μήλον – και χρησιμεύουν για την προσαρμογή των βημοθύρων. Το επιστύλιο στη λοξή πλευρά, η όποια βλέπει προς τον κυρίως ναό και τα κιονόκρανα στις τρεις πλατιές πλευρές, αυτές δηλαδή που είναι ορατές από το εκκλησίασμα, φέρουν επιπεδόγλυφη διακόσμηση, στην οποία ο κάμπος γεμίζει με πορφυρή και πράσινη κηρομαστίχα. Στο επιστύλιο υπάρχουν τρία έξεργα «κομβία», ένα στο μέσο με σταυρό και δύο στις άκρες με λογχωτά φύλλα. Στα πλάγια του κεντρικού παριστάνονται στη σειρά σχηματοποιημένα δενδρύλλια που εγγράφονται σε συνεχή κυκλικά πλαίσια και στις άκρες, μετά τα δύο πλάγια «κομβία», ανάμεσα σε τόξα, εναλλάξ, εννεάφυλλα ανθέμια και πτηνά. Στις όψεις των κιονοκράνων που είναι διακοσμημένες παριστάνονται πτηνά με φυτικά κοσμήματα.

Από τα υπόλοιπα μαρμάρινα κομμάτια που βρίσκονται μέσα στο ναό ή έξω απ’ αυτόν, ένα θωράκιο που είναι τοποθετημένο στην κόγχη της πρόθεσης ανήκει χωρίς αμφιβολία στο τέμπλο. Εκτός από την επιπεδόγλυφη διακόσμηση με ίχνη κηρομαστίχας στον κάμπο, το πλάτος του 0,74 μ. είναι ίσο με το μετακιόνιο και το ύψος του 0.79 μ. όσο περίπου το τετράγωνο με μορφή πεσσίσκου κάτω τμήμα των κιόνων. Το θωράκιο αυτό φέρει στο μέσο ένα σταυρό με σταγόνες στις άκρες των κεραιών και δύο ημιανθέμια που ξεκινούν από τη βάση του σταυρού και γεμίζουν τα κάτω τμήματα ανάμεσα στην οριζόντια κεραία. Στην υπόλοιπη επιφάνεια με συμπλεκόμενες ταινίες σχηματίζεται το εξωτερικό τετράγωνο πλαίσιο, μέσα στο οποίο εγγράφεται ένας ρόμβος που περικλείει το σταυρό· η διακόσμηση συμπληρώνεται με μια κυματοειδή ταινία, η οποία περνά ανάμεσα από τις πλευρές του ρόμβου και σχηματίζει στις τέσσερις γωνίες του τετράγωνου ισάριθμα ημικύκλια που γεμίζουν με σχηματοποιημένα ακτινωτά φύλλα.

Η διακόσμηση συμπληρωνόταν με την τοιχογράφηση, η οποία βρίσκεται κάτω από καπνισμένες και συχνά δυσδιάγνωστες νεώτερες επιζωγραφήσεις· όμως, παρά τις αλλοιώσεις αυτές που έχει υποστεί το μνημείο, γίνεται εύκολα αντιληπτή και σήμερα η εικόνα ενός ναού με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σχετικά μάλιστα με την αρχιτεκτονική, αν κανείς φαντασθεί την εκκλησία χωρίς τις μεταγενέστερες προσθήκες, ελεύθερη στο χώρο, με την είσοδο στη θέση της, αντιλαμβάνεται αμέσως την άρτια σύνθεση την οποία χαρακτηρίζουν οι αρμονικές αναλογίες, η ενότητα του εσωτερικού χώρου και η προσεγμένη διάρθρωση των εξωτερικών επιφανειών. Το κύριο χαρακτηριστικό του ναού, όπως αναφέρθηκε, είναι τα τυφλά αψιδώματα, τα οποία εκφράζουν στο εξωτερικό με σαφήνεια και κατασκευαστική αλήθεια την εγκάρσια καμάρα και τονίζουν το σχήμα του σταυρού της κάλυψης. Καθώς μάλιστα η εγκάρσια καμάρα βρίσκεται σε ίση απόσταση από το δυτικό και ανατολικό τοίχο και το πλάτος της είναι ίσο με το 1/3 του εσωτερικού μήκους του ναού, τα τυφλά αψιδώματα βρίσκονται στο μέσο των εξωτερικών μακρών τοίχων και δημιουργείται έτσι ένας κεντρικός κατακόρυφος άξονας στο μέσο των μακρών πλευρών, που εξαίρει την εγκάρσια καμάρα και διαρθρώνει συμμετρικά τις επιφάνειες. Παράλληλα, στο εσωτερικό, το πλάτος της εγκάρσιας καμάρας, η τοποθέτησή της στο μέσο του μήκους του ναού και η σχέση του ύψους της με τους κατά μήκος χαμηλότερους θόλους, σε συνδυασμό με το ορθογώνιο σχήμα της κάτοψης, το οποίο διατηρείται και στην οροφή, δημιουργούν έναν εσωτερικό χώρο με αξιοπρόσεκτη ενότητα.
Τα στοιχεία αυτά σε συνδυασμό με τη γλυπτική διακόσμηση, τα ανοίγματα, τα λίγα αλλά σωστά τοποθετημένα κεραμοπλαστικά κοσμήματα, την τοιχοδομία και την κυματοειδή μορφή των απολήξεων των στεγών, κατατάσσουν το μνημείο ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα παραδείγματα του τύπου και ταυτόχρονα συμβάλλουν θετικά στη γνώση της τοπικής αρχιτεκτονικής παράδοσης.